اگر به گذشته برمیگشتم بزرگترین اشتباهم که تاثیرمستقیم روی ازدواجم داره رو تکرار نمیکردم.اون موقع که به خودم خیانت کردم فکر اینجاهاش رو نمیکردم.اون موقع که به بهانه ی ناراحتی و ناکامی کارایی کردم که مثل سگ پشیمونم از انجام دادنشون.البته این دیدگاه مزخرف رو قبل از اون اتفاقات هم داشتم.شاید خیالپردازی ها و تفکرات رویایی چرت و پرت درون ذهنم من رو به این روز انداخت.تفکراتی که با واقعیت فرسنگ ها فاصله داره.اونقدر این تفکرات رو بال و پر دادم و شاخ و برگشون دادم که برام شدن مایه عذاب!درحالی که توی واقعیت اون تفکرات نبود یا اگرم هست دستیابی بهش خیلی خیلی سخته.فقط توی کل زندگیم دوبار موقعیتی شبیه اون تفکرات برام پیش اومد که یکیش منو نخواس و یکی دیگه هم فرفری نذاشت.شاید حق داشت نمیدونم.شاید حق داش فکرکنه که این دختر تازه ۲۱ رو تموم کرده و وارد ۲۲ شده و وقتی اینقدر مورد توجه همه هست چرا باید بذارم بره با کسی که از پس خرج یه سفرساده زیارتی هم به سختی برمیاد!کسی که کار هم هنوز نداشت!نمیدونم شاید محسناتش رو ندید ولی هرچی بوده گذشته و این وسط فقط من موندم .یه آدم حسرت زده و ناکام...