وقتی پیام خداحافظیش رو خوندم خیلی دلم سوخت.دقیقا دارم همون کاری رو باهاش میکنم که یه روزی با من شد!اون شب منم ناامید و گریون و شوک زده سوار هواپیما شدم.هیچ وقت یادم نمیره جوری اشک از چشمام میومد که کناردستیم تعجب کرده بود!برام مهم نبود که کسی گریه کردنم رو ببینه یا نه.بدجوری ضایع شده بودم...پیش خانواده،پیش خودم،پیش دل خودم...وقتی رسیدم تا ساعت ۳ نصف شب گریه کردم و گریه کردم و گریه کردم...روز بعدش همینطور...روز بعدترش هم همینطور...امتحانم رو افتادم...هنوزم یادمه...خدایا کمکمون کن.خدایا کمکش کن.خیلی آدم خوبیه خیلییی...