نامه من به خدا

خدایی که همیشه نسبت به من مهربونی.سلام

مستقیم میرم سر اصل مطلب.خودت از همه چی باخبری.می دونی که انسان ممکن الخطا است.دلیل خطای منم خودت می دونی.راستش هنوزم که هنوزه نمی دونم کارم درست بوده یا اشتباه.اصلا نمیدونم چی شد که اینطوری شد.ناشکری تو بود دلیلش؟مغرور شدم به خودم؟؟یادم رفت که کی هستم و چقدر در برابر تو ناتوانم؟؟فکر کردم خیلی بنده ی خوبی هستم؟؟؟نمی دونم...

خدایا...ازت یه خواهشی دارم..

اگر کار من درست و مورد تایید تو بوده، به حرمت این که فرمانت رو اجرا کردم(که البته به اذن خودت انجام وظیفه کردم) این لطف رو در حقم می کنی که دلم خوش بشه؟که این غم از دلم بره بیرون؟که اون اتفاقی که می خوام فردا بیفته؟به بهترین و عالی ترین وجهش؟؟یه مدلی که عزت و آبروم حفظ بشه و ...بقیش هم که خودت بهتر می دونی...

اگرم درست نبوده ...خدایا التماست می کنم یه فرصت دیگه بهم بده.یه بار دیگه بهم اجازه بده از لطفت بهره ببرم.خدایااااا التماست می کنم.من رو ببخش خداااا.خودت وسیلش رو فراهم کن که فردا اون اتفاقی که می خوام به بهترین شکلش بیفته.یا الرحم الراحمین.