حسم به دانشگاهم

از صبح دارم بدوبدو میکنم.خداروشکر انتخاب واحدم به خوبی انجام شد.خیلی به خاطرش نگران بودم.بعدشم رفتم دنبال کارای مجوز ماشین که بتونم ببرمش داخل دانشگاه!وقتی برچسب رو زدن و برای اولین بار باهاش وارد دانشگاه شدم خیلی حس خوبی داشتم.عین یه موفقیت بزگ:))

جدیدا دانشگاه رو دوست ندارم.پارسال این موقع ها که واردش شدم درسته که خسته و بی انگیزه بودم ولی فکر میکردم اینجا برام آشناست.فکر میکردم احساسات بدی که توی دانشگاه قبلی داشتم اینجا دیگه ندارم.اون تنهایی های دیوونه کننده!اون فرار کردن از آدما،اون ترسا،نگرانیا...ولی اینجاهم یه حالتای بد دیگه ای رو تجربه کردم.استرس درسا خیلی اذیتم میکنه.بدتر از اون این حس تنهایی لعنتی که دارم.حس عقب افتادن از زندگی.از بقیه آدما.ما پارسال سه نفری وارد دانشگاه شدیم.من و دو تا از دوستام.اون دوتا توی مقطع قبلی همون دانشگاه بودن ولی من تازه وارد بودم.دوست داشتم باهاشون روابطم صمیمی باشه باهم بریم باهم بیایم.ولی هیچ کدوم پایه نبودن!یکیشون حتی از دوستای صمیمیم هست ولی...امسال سال خوبی برای هردوتاشون بود.هردوازواج کردن و یکیشون هم داره همراه همسرش مهاجرت میکنه.چیزی که من همیشه آرزوم بود.ولی من چی؟درگیر یه سری روابط بیخود و مزخرف شدم که شدن سوهان روحم.آخرشم به هیچ نتیجه ای نرسید.ازاولشم باید می فهمیدم اون آدما آدم من نبودن.الان دیگه وقتی  وارد دانشگاه میشم اون حس خوب اول رو ندارم.یه بغضی ته گلومه.این دانشگاه سکوی پرتاب همه بوده.خدایا یعنی میشه برامنم سکوی پرتاب باشه؟از لحاظ درس،کار، ازدواج و...؟؟؟

خدایا به خاطرهمه مهربونی هات که می فهمم و نمی فهمشون شکر.میدونم همیشه هوامو داری.

اللهم صل علی محمدوآل محمدوعجل فرجهم

سرآغازگفتارنام خداست.که رحمتگرومهربان خلق راست

سلام به روی ماه هرکسی که اینجا رو میخونه.

من عاشق نوشتنم.همیشه دوست داشتم دفترخاطرات داشته باشم.ولی امان از فوضولی های بعضیا:)) این شد که اینجا شد دفترخاطرات مجازی من.

خیلی تنهام.امیدوارم اینجا بتونم دوستای مجازی خوبی پیدا کنم.

در سالگرد ازدواج حضرت علی و حضرت زهرا(س)این وبلاگ استارت خورد.